Nooit weer Barra!!!!!

Zaterdag vertrekken we naar Tendaba, John is onder de indruk ,het is een mooie plek echter de prijzen zijn weer gestegen!!
De zonsondergang is geweldig! Ik geloof niet dat er ergens een mooiere is dan in Afrika.
We hebben een afspraak gemaakt met Feye ., een visser die een soort van eco-camp heeft.
Er moet nog veel gebeuren voordat ik voet in zijn restaurant zet! Maar morgen varen we met zijn boot naar het natuurreservaat Bubalong. Net voor het eten komen een paar gasten met een dood wildzwijn in een kruiwagen aan, wat een lelijk geval was dat!
Voor de kerst , ook lekker!
S, avonds een sober buffet met gedempt licht…..zodat het een beetje raden is wat je op je bord hebt liggen. (het was binnen te houden)
11 uur john gaat naar bed en ik check de Bimbobar uit, geen succes… alleen een 10 tal gillende keukenmeiden uit England , dus de naam doet geen eer aan.
Dan maar naar bed.

S ‘morgens vroeg op ,en we varen met Feye naar de mangroves een adembenemend vogel reservaat.
Na een tocht van 2 uurtjes totaal checken we uit bij Tendaba en gaan op weg naar Farrinenni waar we de oversteek wagen naar de noordzijde van Gambia.
De zijde is armoediger dan de zuidzijde.
Maar eerst naar mijn favoriete museum van Gambia in het plaatsje Generi.
Ik heb al een vaker over verteld maar het blijft lachen.
Een school meester is de conservator van het museum. Als er iemand aankomt snelt hij op de fiets naar het museum en laat de kinderen in de steek , die volgen meestal wat later.
De vorige keer was hij bezig om een grotere hut neer te zetten, deze was nu af.
Aangezien dat hij in 4 jaar nog geen20 bezoekers heeft gehad en ik verantwoordelijk ben
Voor het leeuwendeel van de bezoekers, worden we onthaald als oude vrienden.
John geniet van het onsamenhangend verhaal ” But who cares” .
De rij in farrinenni is te lang en tegen mij geloof koop ik een “ official” om de reis wat te bespoedigen. ( sorry)
In Jan-Janbureh aan gekomen in een idyllische lodge waar geen elektra is alleen maar kaarsen en kleine batterij lampjes en koud water en een troep apen die alles stelen wat eetbaar is of denken dat eetbaar is.
Als je de weg niet weet kom je er Noooit!
Genietend van de zonsondergang en een (matig) koud pilsje, wordt de rust wreed verstoort door een groep Hollanders. (shit!)

Het was erg leuk daar en de overstap van de dampende olie lampjes naar batterij verlichting is wel een verbetering.
S’ morgens weer vroeg op naar “ Wassu” waar de Stonecircles zijn, een soort van een Gambiaans “Stonehenge” ook mooi.
Dan naar Fort James , een eiland in de rivier waar Kunta Kinthe nog heeft vast gezeten voordat hij naar Amerika als slaaf werd verkocht.
En dan naar de ferry in “Barra” gevreesd en verafschuwd door iedereen die daar is overgestoken.
5 jaar terug had je veel minder auto’s , toen was het al een crime.
Maar nu is het een drama, iedereen schiet voor (vooral degene met de dikste auto)
Maar dit keer dreigt het uit de hand te lopen, we zullen je de details besparen….maar als blikken konden doden, dan zaten we hier niet meer en dit is nog zacht uitgedrukt.
Maar na 5 uur wachten en steekpenningen komen bijna als laatste auto van die dag op het pont.
Dus: om 16:30 waren we bij het pont en om 23:30 waren we eindelijk in Banjul.
Dit is `echt de laatste keer dat ik met een auto Barra oversteek.
00:30 zitten we aan een koud pilje bij Bini’s …..moe gestreden maar voldaan.