de wonderbaarlijke genezing van Isatou???

De wonderbaarlijke genezing van Isatou,

Vorige week met isatou naar de fysiotherapeut geweest.
Dat was een openbaring , de goede man zei tegen ons dat ze met goede therapie binnen 2 jaar weer kan lopen.
Hier en daar wat aan de gewrichten trekken en wringen en klaar is kees.
Dat wij al hadden gezegd dat ze leukodystrofie had , en maar een paar jaar nog te leven heeft was niet van belang.
We hebben al een het e.a meegemaakt wat gezondheidszorg betreft in Gambia, maar dit slaat alles!!

De eerste kasten en bedden zijn binnen en hebben die in Sokuta opgehaald bij Fammera.
Een hardwerkende timmerman met een handzaag en hamer en een paar beitels.
Meer heeft hij niet maar maakt alles met dit gereedschap.
De kast hebben op de bus gebonden en wonder boven wonder was hij nog uit een stuk toen we thuis waren.

Bij ons bezoek bij Betsy hebben we nog 2 jonge mensen leren kennen,
Wij vertelde toen dat we donderdag de binnenlanden ingingen.
Om een lang verhaal kort te maken, Roy wou met ons mee.
We moesten Zondag terug zijn voor de eerste vergadering van ons plaatselijk bestuur.

Afijn donderdagmorgen vertrekken naar Tendaba, de wegen zijn goed vergeleken met 2 jaar terug.
De auto start niet meer bij onze eerste stop.
Na een korte controle blijkt de accuklem te zijn gebroken, na wat reparaties te hebben verricht kunnen we weer verder.
Tendaba was leuk, en deze keer was het zwembad vol en schoon.
Echter GEEN zwembroek bij, F..k it, dan maar in mijn onderbroek.
Naar een paar uurtjes gaan we op zoek naar onze gids die in het dorp woont.
Hij heeft een boot met motor die ons naar het natuurpark kan brengen morgen vroeg.
De boot van tendaba kan dit niet omdat het dan nog geen hoog water is.
Ook zijn we naar de pinda opslag geweest, en mochten alles bekijken.
Trots liet de manager aldaar zijn nieuwe weegbrug zien, nauwkeurig op de 5 kg na.
Die avond hebben we goed gegeten, er zijn maar een paar gasten.
Het was een gezellige avond, hij gaat die boeken in als de “ Sarah Kroos” avond.
De volgende morgen om 08:30 in de boot naar de mangroves en naruurpark.
Het stikt er van de vogels in alle soorten, kleuren en maten.

Rond 12 uur vertrekken we weer van Tendaba en gaan richting Farrifenni.
Onderweg doen we nog een historische trekpleister aan, een museum!!!
Op 10-11-09 ben ik daar al een keer geweest met 2 vrienden.
Toen hadden ze gemiddeld 2 bezoekers per jaar, dus ik was benieuwd hoeveel bezoekers er sinds die tijd zijn geweest?
Het duurde niet lang of de plaatselijke schoolmeester en tevens museum directeur, kwam op zijn fiets met het halve dorp achter zich aan naar ons toe.
Hij herkende mij meteen! Hij wist nog precies wanneer en wie erbij was.
Ik zie ook dat er progressie is, het dorp is een nieuw museum aan het bouwen van modderstenen.
Na de rondleiding 1 minuut ( het is niet groter dan 4 m2) en na zijn vurig verhaal vraagt hij of wij het “gastenboek” willen tekenen.
En wat ziet mijn oog? Sinds 11-2009 zijn er 6 bezoekers geweest, dus echt storm lopen doet het hier niet.
Dolgelukkig met onze bijdrage van 100 DLS. (€3,85) vertrekken we weer.

Op naar de “Northbank” of te wel de noordzijde van de rivier.
Daar is het een stuk rustiger en de weg is vel beter, nog even de stonecircles bezoeken en dan naar Camp Janjanbhure.
De apen staan ons al op te wachten, en een gelukkig ook een koud biertje.
Het schilderachtig plekje aan de rivier.
Na een eenvoudige maaltijd, een potje yahtzee en wat mijmeren over de zin des levens gaan we onze hut opzoeken.
Gelukkig had ik een zaklampje gekocht, ik had vorig jaar nogal moeite om mijn hut te vinden in het donker.
Maar met 3 man moet dit vanavond wel lukken, alhoewel…… uiteindelijk hebben we ze toch gevonden.

Zaterdag 19 feb

via de Northbank naar Kunt Kinthe eiland, en dan naar Barra waar we met de ferry over moeten steken om weer naar huis te kunnen.
Rond 17:00 uur stonden we bij de ferry. 12 wagens voor ons, dat moet lukken!!
Om 22:00 en met nog slechts 1 auto voor ons, horen we dat de laatste ferry is gestopt!!
En morgen om 7:00 uur weer verder gaat.
Dus dat wordt in de auto overnachten.
Nu heeft het wel iets speciaals , Barra by night.
Achter ons staat een auto met Duitse exportplaten. Ik denk ik ga mijn duits maar eens opvijzelen, en wat denk je….. komt die kerel uit EINDHOVEN.
11 dagen is hij onderweg geweest.
Weer iemand die het helemaal heeft gehad met Nederland, maar of Afrika het beloofde land is dat weet ik niet.
Na een enerverende nacht worden we om 06:30 gewekt en om 07:15 staan we op de boot, de zon komt op en 1 ding is zeker! Afrika heeft de mooiste zonsopgangen die je maar kunt bedenken.

Zondag 20 feb

Rustdag en “Marie dag” De vergadering met het plaatselijk bestuur is verzet, dus Petry en ik gaan met Marie aan de slag.
Marie is een schat maar komt te kort op haar management kwaliteiten.
Het is soms heel moeilijk voor haar om harder op te treden tegen haar mensen, vooral omdat ze haar mensen als “familie” beschouwd.
Deze mensen proberen te profiteren van haar goedheid, en zo brengt zij zichzelf in een lastig parket.
Gaande weg de avond wordt ze steeds stiller en beseft dat er dingen moeten veranderen.
Voornamelijk zijzelf!

Maandag 21 feb

Voornamelijk op bed gelegen, gister een hamburger bij “Ali baba” gegeten, dit was achteraf geen goed idee.
De hele nacht beroert geweest en de dag was niet veel beter.
Om 16:00 uur kom ik bij de logde en zie dat er weer een flinke deuk in de bus zit.
Verdomme! Nu is de gehele rechterkant beschadigt, wat denkt die chauffeur wel niet, dat hij in een Fiat panda riidt!!!!!
Om 18:30 is het plaatselijk bestuur aanwezig en bekijken de lodge om vervolgens naar de overkant te gaan om daar te vergaderen.
Het wordt een echte Gambiaanse vergadering, een rommeltje dus, maar ik kom erachter dat ze wel betrokken zijn. Na 3 uur vergaderen zijn we met zij allen toch een stuk wijzer.
De Alkalo ( de burgermeester van Kololi) ontpopt zich als een zeer rustig persoon die volgens mij Marie heel goed kan ondersteunen.
Echter meteen naar de vergadering besluit ik met een paar aspirines maar bed te gaan.
Morgen beter hoop ik.

Dinsdag 22 feb.

Vandaag is mijn moeder jarig. Zij is hier in 2007 geweest toen ik was om de lodge op te zetten met 4 stagiaires.
Ze draagt ons werk een warm hart toe.
Ook gaan we naar de fysiotherapie toe met Isatou, ik ben benieuwd.
We zijn nu in Banjul, ik moet zeggen dat ze liefdevol met Isatou te werk gaan.
En baat het niet dan schaad het niet.
Maar ze hebben nu wel het idee dat ze alles eraan doen om haar te helpen.