eerste week

Gambia 05-11-2008

Na een redelijke vlucht zijn we weer in THE GAMBIA zoals men hier zeggen.
De koffers gaan hier door een röntgen apparaat , maar na een blik op het scherm blijkt het ding gewoon niet aan te staan, volgens mij is dat apparaat al jaren niet meer in werking en zo ziet hij er ook uit, ja hoor we zijn weer terug.
Met mijn locale telefoon bel ik Yaya, een taxi chauffeur die zijn taxi aan Tony en Mieke van de Heijden heeft te danken. Mieke zit sinds 2 jaar bij “Secondhome” en is verliefd op Gambia en zijn mensen en die twee hebben de laatste maanden intensief werk geleverd voor de stichting.
Vanuit het vliegveld ben ik naar mijn eerste afspraak gegaan namelijk Marina van de makelaardij “Baobab estates” een Engelse dame die al 15 jaar hier woont en die hier haar eigen zaakje heeft. Bij mij laatste bezoek had ik haar chocolade belooft en belofte maak schuld. Maar dan snel door naar de lodge waar de Meiden samen met de plaatselijke dictator “miss KUL” mij al op staan te wachten met een middag maal en een koud pilsje.
4 Kei leuke meiden die een opleiding doen aan de HAN in Nijmegen en hier hun stage vervullen en samen met Second home het woon project vlot te trekken.
Even later ontmoet ik de “mari’s” 2 stellen uit Boekel die vanuit Nederland zijn komen rijden met een oude Trooper, zij verblijven ook in de lodge en zijn onze eerste betalende gasten ( echte gezellige brabanders) die samen met de meiden voor mij nog s’avonds een ventilator voor mij regelen. En dat is met 34 graden geen overbodige luxe.
Omdat we hier nog zonder auto zitten heb ik de afspraak met Yaya dat ik zijn auto huur tegen een schappelijke prijs omdat hij tenslotte ook 7 monden moet voeden. Afijn na een gezellig avondje buurten toch maar mijn bamboebed opgezocht en als een blok in slaap gevallen, tot……die 2 joekels die hier rond lopen begonnen te blaffen, er lopen hier twee honden rond ZIN en ZANI genaamd. Een raampje hier dicht maken gaat niet om de eenvoudige reden, die zitten er niet in. Maar te moe om iets te ondernemen toch maar weer in slaap gevallen met mijn nieuwe ventilator naast mijn bed.
Dag 2.
Vroeg weer op , nog steeds een beetje pissig op die 2 joekels en ik was trouwens niet die enige de Mari’s hadden van het nachtelijke blafconcert ook last gehad. Na een lekker ontbijt gaan de meiden naar de school en ik wacht op mijn volgende afspraak met 2 mensen uit Goes Lian Nuyten en Peter Hopmans die allebei hier 14 dagen verblijven . Lian is misschien geïnteresseerd om bij het bestuur toe te treden.
12 uur naar school, hartelijk ontvangen door het schoolhoofd Lucy en mister Mensa en Na inspectie van de school blijkt het nog steeds een zootje te zijn. Ook vertelde Lucy dat de school misschien in aanmerking konden komen voor een of ander fonds van een bank, maar dan moest er een offerte komen binnen 24 uur tijd met een prijs en verhaal van doel waar het geld voor bestemt is. Lucy wou spelmateriaal hebben maar zelfs met het aanwezige spelmateriaal weten ze nog niet wat ze er mee aan moesten.
Ik had haar voor gesteld om een constructiebedrijf een tekening met offerte te laten maken van een afdak zodat de kinderen hun maaltijd op een rustige manier kunnen nuttigen i.p.v. her en der in het zand . We hebben binnen het bestuur wel vaker hier overgehad , en jawel ik kon gelijk een tekening maken voor een afdak van 5 bij 10. Die tekening is naar een aannemer gegaan en die zou voor een offerte zorgen, mijn idee was om de plaatselijke ROC dit te laten doen maar de leraar metaalbewerking was ziek. Het zal mij benieuwen wat hier van terecht komt
Ook kreeg ik alle bonnetjes onder mijn neus van elke cent die Lucy heeft uitgegeven voor de voorbereidingen op de komst van de 4 meiden keurig in geordend in een plastic tas…..Ook heb ik een afspraak gemaak met Anna Mency onze contactpersoon in de regering voor morgen. Ze vertelde dat ze morgen wel tijd had en mij nog zou bellen als ze met haar vergadering klaar was. De meiden , Sandra, Willeke, Steffie en Fey doen goed werk in de klassen en zijn zeer gelieft bij de kinderen en de leraren. Om half 3 is de school leeg en gaan de meiden kapot, dus een koude cola ergens langs de weg hebben ze wel verdient. Na nog 2 verlengsnoeren te hebben gescoord gaan we richting lodge en middagmaal.
Dag 3.
Slecht geslapen, midden in de nacht zijn de honden aan het communiceren met de honden in de buurt. De 3e keer ben ik het zat en besluit een potje te bowlen met mijn deurstopper ( halve klinker) Yessss STRIKE. En stil waren de joekels.
De Mari,s vertrekken vandaag en geven hun overtollig materiaal zoals ,theedoeken gasbranders e.d aan miss Kul voor de lodge, zij had dit hoogstwaarschijnlijk verkeerd begrepen en alles verdween in haar kamer . nadat we dit aan haar duidelijk hadden gemaakt dat dit niet de bedoeling was bracht ze schoorvoetend een deel van haar “buit “ terug.
Cor Bressers en Gabi die de Antwerpen-Banjul challenge organiseren zijn op bezoek ,een leuk stel met hun hart op de goede plaats en een nuchtere kijk op Afrika. Cor komt volgende week terug om het e.a. door te nemen voor eventuele sponsor activiteiten.
Nadat we afscheid hebben genomen van de Mari’s zijn we naar Mariama gegaan , een leuke spontane meid die we 2 jaar terug hebben legen kennen.
Ze woont met haar 2 zussen 1 broertje , tante neefje, vader en moeder op een legerbasis-trainingskamp in Bakau. De leefomstandigheden zijn verre van luxe maar het zijn blije en aardige en zeer sociale mensen die alles delen met andere mensen die het nog harder nodig hebben dan zij zelf. Haar vader heeft voor de UN in Dafur gezeten voor 9 maanden, wat hij daar heeft meegemaakt is met geen pen te beschrijven,als hij zijn verhaal over zijn tijd daar verteld kan hij het maar met moeite “droog “houden. Over 3 maanden zal hij met tegenzin weer terug moeten, maar deze keer krijgen ze wat meer betaalt namelijk 600 dollar p/m zonder kost en inwoning.
Om 16:30 brengen we de tante genaamd JARRA van Mariama naar haar “Nederlandse” les, ze is namelijk onlangs getrouwd met een Nederlander en zal hier een inburgering cursus moeten doen bij een Nederlandse vrouw die voor 10 euro per les haar onderwijst. We drinken onderweg nog een Cola en gaan naar huis voor het avond eten.

Dag 4 .
Vandaag besluit ik om de meiden mee te nemen op excursie, ze hebben op de krokodillenpoel en de markt na nog weinig gezien. We zijn naar de mangroves bij Lamin Lodge geweest , maar een boottochtje zat er niet in omdat we het met de prijs niet eens konden worden, 750 dls vroeg hij en wij boden uiteindelijk 450 dls. (100 euro is 3200 dls) hij ging niet akkoord dus , Doeiiiii. Pas toen we wegliepen ging hij akkoord en we konden zelfs voor 400 dls het tochtje maken, maar onze dorst was over en misschien dat hij de volgende keer het snapt dat wij geen “domme”toeristen zijn maar Gambianen in wording die ook met weinig rond moeten komen.
We gaan richting Brikama om via Gundur naar een plek te gaan die John en ik destijds hebben ontdekt, een schitterend strand met wat vissersbootjes waar geen toerist te bekennen is aan de grens van Senegal/Guinee-Bissau. 5 minuten daar vandaan in was toentertijd een pizza hutje waar als er genoeg mensen waren 1 grote pizza werd gebakken die dan werd verdeeld over de klanten. Maar helaas is die afgebrand. Wel staat er nu een afdak met een stuk of 6 van die rasta figuren die wat drank verkopen. Dus we bestelde 5 cola , maar dat kon niet omdat ze niet zoveel cola hadden oke dan maar wat anders. Er zaten ook 3 muzikanten uit guinee-bissau en het feest was compleet, in mum van tijd stonden de meiden te dansen met de rastaboys die volgens ons behoorlijk stoned waren maar wel gezellig. Na een half uurtje zijn we richting huis gegaan om te gaan eten ,maar omdat ik de meiden een etentje had beloofd zijn we geëindigd in restaurant “Mandela”waar we heerlijk hebben gegeten met vlees en vis die gaar was en frites die ook op frites leken ook de vegetariërs onder ons hebben gesmuld. Om 8 uur leggen we de pannen erop en gaan naar huis moe maar voldaan.
Dag 5.
Zondag , rustdag.
5 uur wakker door die joekels die weer zo nodig een blafconcert hielden, en bij gebrek aan klinkers besluit ik de vuilnisbak die op mijn kamer staat eraan te wagen. Dit keer geen strike omdat ze me te vlug af waren , maar ze snapte de boodschap. De meiden gaan zwemmen en ik werk aan mijn verslag en aan de punten die ik vanavond met lucy alvast wil bespreken , omdat er toch behoorlijk wat dingen moeten veranderen omdat we anders zeer snel door ons budget heen zijn. Het eerste punt op de agenda zal zijn het ontslag van Miss KUL de plaatselijke dictator wij hebben niets tegen een straffe hand maar zij slaat de plank toch echt mis.
De meiden liggen in het zwembad en ik heb een verhelderend gesprek met suleyman onze tuin/watchman . Hij lijkt ons een goed en betrouwbaar persoon te zijn en ik denk dat we wel goed met hem zitten. Het enige waarom hij heeft gevraagd is een kruiwagen en een telefoon omdat er geen heeft en lastig is om iedere keer andere mensen lastig te vallen en een kruiwagen is inderdaad geen overbodige luxe.