Gambia Maybe time..........zegen of vloek

Donderdag 15 december

Een dag met afspraken. Lucy, de leden van ons plaatselijk bestuur.
Oja, kennen jullie die mop van die gambianen die op donderdag een vergadering hadden?
Juist! Die kwamen niet!!
De vergadering is verzet naar vrijdag.
Lucy kwam wel opdagen, en is met ons naar Bini’s geweest , we hadden een erg leuk gesprek en John was onder de indruk van de dame.
Ze is koel en beheerst , praat geen onzin en is goedlachs. ze is een van de aardigste mensen die ik ken op deze planeet.
Omdat ze zo bescheiden is besteld ze altijd het goedkoopste op de kaart, echter deze keer steek ik daar een stokje voor.
Ze geniet en Marie is druk bezig om de boekhouding door te sturen naar Heleen met mijn laptop.
Marie heeft geen computer meer, terwijl er in Nederland duizenden laptops ergens in een kast liggen te verpieteren bedenk ik zo toen ik haar bezig zag.
TJa …er zal er maar eentje van de 3 laptops die gemiddeld een gezin heeft KAPOT! Gaan.
Dan heb je er nog altijd een (langzame) laptop (met een kapotte accu ) in de kast liggen!
JOEPIE.
Ik zet Lucy rotonde af en zet haar in een taxi.
Even omkleden en de telefoon gaat.
Marie zit op het politie bureau in Kotu, of wij ze op komen halen.
Haar ex vriend doet weer moeilijk en wil dat Lizzie zijn dochter en Marie het weekend bij hem op bezoek komt.
Hij schildert haar af als een slechte moeder die altijd bij Bini,s zit en hun kind alleen laat
Om te gaan zuipen.
Ik besluit om eens met meneer te gaan praten met het bijzijn van 3 politieagenten en 1 gevangene die met zij smoel door het luikje van de celdeur ons gade slaat.
Ik laat meneer even uitrazen, en pak hem dubbel en dwars terug op zijn eigen woorden.
We krijgen bijval van alle kanten, zelfs van de gevangene.
Het is een chaos en voor John was het de eerste keer dat hij deze kakafonie beleefde.
3 politiemannen 1 boze vader schreeuwen in het rond gepaard met hevige gebaren.
Ook meneer de gevangene bemoeit zich ermee, dus het circus was compleet.
We mochten gaan een hoefde ons niet druk te maken ze staan met z’n alle achter Marie.
In de auto lachen John en ik nog na van dit kostelijke schouwspel.
Maar voor Marie is dit een harde werkelijkheid die al een jaar duurt.

De avond eindigt bij Bini’s veel van de “ easytime” klanten zijn er ook en het was gezellig.

vrijdag 16 december 2011

De jeep klinkt niet helemaal goed, en voordat we de binnenlanden ingaan wil ik zeker zijn dat alle oke is.
Dus op naar Ismaila in ‘new Yundum”.
Veel mensen weten niet hoe ze met een 4-wheeldive auto om moeten gaan, daar zijn we al verscheidenen keren achter gekomen.
De versnellingsbak heeft daardoor een optater gehad.
Ismaila raad aan om de bak te wisselen, echter dat vindt ik te ver gaan.
Zo slecht is hij ook weer niet.
De olieen worden gecontroleerd en bijgevuld, de banden zijn oke.
Karren maar

En kennen jullie die mop van die gambianen die op vrijdag een vergadering hadden…..
Juist… DIE KWAMEN OOK NIET!!!!
Yousufa zou wel komen………….anderhalf uur later zit ik dit te typen, en geen Yousufa te bekennen.
Om 19:30 ben ik weg, dan heb ik een eet- afspraak bij Betsy en Ismaila.
Dus hij zoekt het maar uit.
Morgenvroeg gaan we dus de binnenlanden in.
Het is een tocht die ik al vaker heb gemaakt toe er nog geen fatsoenlijke weg lag, maar het blijft leuk.
Tot Maandag of als het pont weer eens niet gaat tot Dinsdag.