Mango's en kwallen.
Door: jos
Blijf op de hoogte en volg jos
10 Juni 2010 | Gambia, Kololi
Onze Yusufa liet het afweten.hij belde op dat hij nog op kantoor zat.
dan gooien we er nog maar een pilsje tegen aan.
Morgen zit hij de gehele dag in bespreking en heeft dan geen tijd.
Een mooie dag om wat reparaties te verrichten.
Het dak van de bantaba wordt aangepakt, het dak van Marie haar woonkamer komen wat nieuwe platen op, de tv-kamer krijgt een nieuw kleurtje een stuk muur aan de buitenkant langs de poort wordt geschilderd.
de elektra wordt hier en daar aangepakt.
werk zat!
vandaag is de bus terug gekomen, en hij werkt weer prima.
Een nieuwe claxon zit erop dus we kunnen weer flink toeteren.
Toeteren is hier een must, zonder claxon ben je hier reddeloos verloren.
Hier op de lodge hebben we behoorlijk wat fruitbomen.
2 sinasappel, 1 pereboom.5 joekels van mangobomen 1 cashewnotenboom en een bananenboompje.
over die mangobomen wil ik het hebben. iedere 5 minuten valt er wel eentje uit de bomen, je loopt constant met 1 oog naar boven te kijken, die dingen wegen toch gauw een halve kilo of meer, en er hangen hier honderden aan de bomen.
al onze daken hier zijn van blik.....
Je kunt je wel voorstellen als zo'n ding van 8 meter hoogte naar beneden komt zeilen midden in de nacht.
Maar gek genoeg raak je ook daar aan gewend.
S.avonds is Yusufa nog langs gekomen met de NGO papieren.
Het zal nog een uitdaging worden.
Donderdag.
Vandaag naar J.Goode van de methodistenkerk, een leuke vent met het hart op de goede plek,
ook had ik Maku bij me om naar de van te voren naar de oogarts te gaan met haar moeder.(ze ziet namelijk geen steek)
Nou dat was feest!
Ze vertikte het om naar binnen te gaan, moeder en de arts aan haar trekken om in die stoel te gaan zitten, echt niet dus!
Nu komt het.. ik bel Marie op en vraag of ze even met Maku wil praten.
En ja hoor ze loopt naar binnen en gaat zitten, stijf van de schrik maar ze deed het.
Marie is GEWELDIG, de kinderen vertrouwen haar nog meer af en toe dan hun eigen ouders.
Omdat ze zo zenuwachtig was was niet echt een succes, en de dokter zei" ik zal maar wat gokken
,met deze kinderen weet je het nooit"
Ik zei toen: ECHT NIET, al moeten 10 keer terug komen.
volgende week gaan we weer.
Als beloning zijn we iets gaan eten het was tenslotte al 12 uur.
Een lekkere "meatpie" iets klein dacht ik.
Maku besteld een fanta en iets wat ik niet verstond.
Even later zit mevrouw aan een bord frites met een halve haan....Hoe zo gek? echt niet dus!
Naar het strand.
De bus is weer gerepareerd, dus... met z'n allen naar het strand.
Ook geen succes!
Het duurde nog geen 3 minuten of er staan er 3 jankend bij Nabba en Madeline. KWALLEN!!!
Het stikte van de kwallen, de einige remedie is dan: over de kwallenbeet heen pissen of azijn.
Ik ben toen maar voor de 2e optie gegaan.
2 flessen azijn gekocht en de dames hebben de kereltjes een azijn douche gegeven, even later speelde ze weer uitbundig met de rest mee.
Gelukkig maar.
even nog een mango wegwerken, en dan naar bed.
welterusten.
dan gooien we er nog maar een pilsje tegen aan.
Morgen zit hij de gehele dag in bespreking en heeft dan geen tijd.
Een mooie dag om wat reparaties te verrichten.
Het dak van de bantaba wordt aangepakt, het dak van Marie haar woonkamer komen wat nieuwe platen op, de tv-kamer krijgt een nieuw kleurtje een stuk muur aan de buitenkant langs de poort wordt geschilderd.
de elektra wordt hier en daar aangepakt.
werk zat!
vandaag is de bus terug gekomen, en hij werkt weer prima.
Een nieuwe claxon zit erop dus we kunnen weer flink toeteren.
Toeteren is hier een must, zonder claxon ben je hier reddeloos verloren.
Hier op de lodge hebben we behoorlijk wat fruitbomen.
2 sinasappel, 1 pereboom.5 joekels van mangobomen 1 cashewnotenboom en een bananenboompje.
over die mangobomen wil ik het hebben. iedere 5 minuten valt er wel eentje uit de bomen, je loopt constant met 1 oog naar boven te kijken, die dingen wegen toch gauw een halve kilo of meer, en er hangen hier honderden aan de bomen.
al onze daken hier zijn van blik.....
Je kunt je wel voorstellen als zo'n ding van 8 meter hoogte naar beneden komt zeilen midden in de nacht.
Maar gek genoeg raak je ook daar aan gewend.
S.avonds is Yusufa nog langs gekomen met de NGO papieren.
Het zal nog een uitdaging worden.
Donderdag.
Vandaag naar J.Goode van de methodistenkerk, een leuke vent met het hart op de goede plek,
ook had ik Maku bij me om naar de van te voren naar de oogarts te gaan met haar moeder.(ze ziet namelijk geen steek)
Nou dat was feest!
Ze vertikte het om naar binnen te gaan, moeder en de arts aan haar trekken om in die stoel te gaan zitten, echt niet dus!
Nu komt het.. ik bel Marie op en vraag of ze even met Maku wil praten.
En ja hoor ze loopt naar binnen en gaat zitten, stijf van de schrik maar ze deed het.
Marie is GEWELDIG, de kinderen vertrouwen haar nog meer af en toe dan hun eigen ouders.
Omdat ze zo zenuwachtig was was niet echt een succes, en de dokter zei" ik zal maar wat gokken
,met deze kinderen weet je het nooit"
Ik zei toen: ECHT NIET, al moeten 10 keer terug komen.
volgende week gaan we weer.
Als beloning zijn we iets gaan eten het was tenslotte al 12 uur.
Een lekkere "meatpie" iets klein dacht ik.
Maku besteld een fanta en iets wat ik niet verstond.
Even later zit mevrouw aan een bord frites met een halve haan....Hoe zo gek? echt niet dus!
Naar het strand.
De bus is weer gerepareerd, dus... met z'n allen naar het strand.
Ook geen succes!
Het duurde nog geen 3 minuten of er staan er 3 jankend bij Nabba en Madeline. KWALLEN!!!
Het stikte van de kwallen, de einige remedie is dan: over de kwallenbeet heen pissen of azijn.
Ik ben toen maar voor de 2e optie gegaan.
2 flessen azijn gekocht en de dames hebben de kereltjes een azijn douche gegeven, even later speelde ze weer uitbundig met de rest mee.
Gelukkig maar.
even nog een mango wegwerken, en dan naar bed.
welterusten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley