gezangen en idioten

Maandag 12 dec.

10:30 afspraak bij de bisschop in Banjul.
Een oude man rond de 70-75 genaamd bisschop Peter stevens.
Gelukkig een gesprek zonder God en religie, maar eerder een zakelijk gesprek.
Er zijn misverstanden uit het verleden uit de weg geruimd en we beginnen met een nieuw samenwerkingsverband.
Ze kunnen gelijk de daad bij het woord voegen door de “roadtax’ voor de auto,s recht te trekken.
Scheelt ons weer 5000 dls.
We eten wat bij een plaatselijk restaurant waar we Marie ontmoeten die de hele morgen op weg was voor de auto’s.
Als het goed is zal dit de laatste keer zijn .
Om 13:30 een afspraak met Lucy Safro over Secondhome , school en Marie.
Ze nodigt ons uit voor de opening morgen van het nieuwe afdak dat door diverse geldschieters is neer gezet.
De kinderen kunnen dan eten in de schaduw of als het regent.
En dan aan de Nasi!! mijn wereld beroemde Nasi.
Ze zijn Zoooo nieuwsgierig hoe ik dat nu doe, vooral de “domoda” dat is een soort van pindasaus.
Na 1 uur samen met John in de pannen te hebben geroerd is het eindelijk klaar!
16 hongerige ogen op de 2 immense pannen gericht en dan aanvalluuh….
De nieuwe staf is een beetje terughoudend, maar uiteindelijk word het een schrans partij van jewelste.
Diverse kinderen gaan 2 maal terug om op te scheppen, en weer willen ze mijn geheim weten.
ECHT NIET!! Nog niet misschien!!
Ik ga natuurlijk niet vertellen dat goede sojasaus en een paar pakjes nasigroente van conimex wonderen doet.
Dat spul neem ik altijd mee vanuit Nederland, omdat het hier niet te krijgen is.
Naar nu is het ons geheim.

Even douchen en we gaan weer op stap, het is rustig dus gaan we op kroegen tocht.
Om 01:00 leggen we de pannen erop.

Dinsdag 13 dec. 11

11:00 uur moeten we op school zijn voor de onthulling/opening van het afdak.
Samenvattend een zielige vertoning 70 verstandelijk gehandicapte kinderen zitten verveeld rond te kijken en er worden geestelijke liederen gezongen waar ze niets van verstaan laat staan begrijpen.
Ik zeg maar tegen mezelf dat ze het goed bedoelen maar een onbehaaglijk gevoel bekruipt mij en maak me uit de voeten.
Er moeten nog wat andere belangrijkere zaken worden afgehandeld zoals het vervoer van onze kinderen.
Gelukkig hoeven ze dit niet mee te maken omdat er niet zijn.
Ze zijn in de logde omdat de schoolbus onze kinderen niet meer ophaalt.
We hebben de voorzitter van ons plaatselijk bestuur Yousupha ingeschakeld om dit op te lossen.
Tot nader order blijven onze kinderen in de lodge, punt uit.

Later gaan John en ik naar Lamin lodge en eten daar wat, met een hand een vork en de andere hand een stok om de apen weg te hoeden.
Dit verzin ik niet.
De apen hielden zich rustig temminste wat ons betrof, beneden ons was er wat gegil van wat slachtoffers van deze bandieten.

John gaat zijn eigen weg en ik moet nog naar een bank om een internet rekening te openen.
Ik wil er niet veel over kwijt…… maar als dit mijn personeel was SCHOPTE ik ze buiten!!
Nog wat bezoekers rondgeleid in de lodge, en nu zit ik met een koude Julbrew op het terras van Easytime dit verslag te typen, en ik ben moe.
Moe van alle crhistelijke liederen, moe van alle idioten bankbediendes

Doei.