feest en afscheid

Woensdag : een dag vol met afspraken en mensen die ze niet nakomen.

afspraken maken is hier moeilijk, er wordt hier veel Ad-hoc gewerkt.
Zelf vindt ik dat niet erg, maar soms is het lastig.
Wéér wordt ik aangehouden bij de Banjul brug.
dit keer moesten ze mijn paspoort zien. meestal heb ik dat niet bij,dit keer echter wel dus niets aan de hand denk ik...
Nu bleek er geen stempel in te staan.
de laatste was van november 2009, en dat was niet goed volgens de agent.
Ik zei toen dat ze dat misschien vergeten hebben bij de Douane? Maar volgens de man was dit onmogelijk.
(ja de Gambianen staan bekent om hun efficiëntie???) okee zei ik. dan ben ik in het land vanaf November 2009?
En toen was het goed en mocht gaan.

Donderdag:

De laatste avond dat de kinderen op de lodge zijn, morgen gaan ze weer naar huis.
Ik heb een feestje gepland met kinderen.
Eerst werd de nieuwe witte muur onder “handen” genomen met plakkaatverf.
Daarna en lekkere ( door mij bereide) pot nasi . 2 gigantische pannen vol en een pan satésaus. Alles OP!
Daarna muziek en ik had nog een zootje lichtgevende staafjes bij (Action) en voor Kalidoe had ik een djembee gekocht.
Dat manneke is verzot op trommelen, en dat doet hij niet onverdienstelijk.
Ze hebben genoten. Om 9 uur naar bed, en vallen als een blok in slaap.

Vrijdag .


Weer naar Banjul.
Een nummerplaat voor de Pajero halen, naar Samba Faal (lord major of Banjul)
Nummerplaat was geen succes, er was een wachttijd van 2 uur en om 12 uur is de tent daar dicht, dus dat heb ik aan de methodisten uitbesteed.
Samba had het heel druk ,Zondag zou hij naar België vertrekken voor een werkbezoek in Oostende. Maar toen hij hoorde dat ik er was werd de vergadering waarin hij zat onderbroken om mij te ontvangen.
Ik voelde mij wel een beetje beschaamd tussenal die Gambianen in hun beste kleren, en daar kom ik aan…gekleed als een zwerver met de verf nog is zijn broek.
Het was kei gezellig en hij heeft met alles laten zien.
Toen de kinderen naar huis gebracht, en langzaam met inpakken begonnen.
Daarna nog naar Binnis om afscheid te nemen van de stamgasten.
Roel en zijn baas zouden mij wegbrengen naar het vliegveld in de “nieuwe” auto van Anna Bouwman.
Zij is de motor van stichting Tanka-Tanka ( psychiatrisch ziekenhuis aldaar).
In het vliegtuig kom ik erachter dat vergeten ben om mijn rondje te betalen.
Maak ik de volgende keer wel goed met Roel.

Weer thuis:

Kloteweer, files, haastige mensen, alles op uur en tijd, Vaak geen tijd voor een ander, stress…..
Op de politie na mis ik Gambia nu al.

Tot ziens.