Gambiaans feesteje
Door: jos
Blijf op de hoogte en volg jos
14 Juni 2010 | Gambia, Kololi
Vrijdag,
Hier ben ik snel klaar.
Kinderen naar huis gebracht,wat boodschappen gedaan en ik ben om 19:00 uur in slaap gevallen.
en werd om 10:0 volgende ochtend wakker.
Tja je wordt toch een dagje ouder.
Zaterdag,
een lamme dag.
niet veel gedaan, de mensen die wou spreken waren geen van alle thuis.
Iedereen van einige naam was in Kanilai. een dorpje waar de president woont.
Er is daar een dierentuin waar ik met de kinderen dinsdag naar toe ga.,.
Het is 2,5 uur rijden dus ik hoop maar dat er wat te zien is.
S,avonds met roel naar Binnis, waar we een Belgische "kooivechter" annex diskjockey hebben ontmoet. wel gelachen, nadat we de lamp hebben uitgemaakt weer naar huis.
Zondag,Bezoek bij de Alcalo, dat is een soort burgermeester van de buurt waarin we verblijven.
hij gaat over alle grond aan / verkopen.
We heben div: "properties " bekeken.
Maar niets kon onze goedkeuring wegdragen.
We zijn verwent... we zitten nu in een klein koel paradijsje.
Toen kwam het! een uitnodiging voor een priester inwijding.....
Snel onder de douche en naar Kaninifing.
Nou dat heb ik geweten!
500 Gambianen zitten in tuinstoeltjes in hun beste kleren te luisteren naar allerlei mooie woorden. maar daar komen ze niet voor! nee voor het gratis eten!!!!!
Ina was er ook, de beste vriendin van Marie en tevens collega.
Ina is een "geweldige" vrouw, letterlijk en figuurlijk.
Ze weegt gauw 200kg.
het is echt een schat, ze erg lief voor de kinderen en een echte vriendin voor Marie EN ze is voor niemand bang.
Het buffet ging open...het is jammer dat ik daar geen foto's van heb. Ina pakt mijn arm vast en duwt mij richting het buffet. Daar sta ik dan met 30 graden tussen een stel "stevige Gambiaanse dames geklemt!
Ina had duidelijk ervaring met dit soort buffetten.
Het eten was goed als je het lust, ina had nog een Julbrew (bier) geregeld, dus de avond kon niet meer stuk.
Het was en bonte verzameling van mensen in mooie kleurrijke kleren en hoedjes.
Ik bedenk....wat zijn wij toch saai af en toe.
Maandag.
7:00 weer dag , de kinderen ophalen.
Het viel nog niet mee omdat serrekunda open ligt.
Serrekunda is een van de belangrijkste verkeersaders van ons gebied.
Bubba was nergens te vinden. achteraf bleek dat hij het hele weekend alleen is geweest.
Tja.. Gambia.
toen afspraak na afspraak. we hebben een "postbox" er was een wachtlijst, met mooie woorden en 200 DLS extra zijn we nu in bezit van een postbox.
Dit geld hier ook als adres.
nu zit ik bij Binnis, het is 17:00 uur en ik heb nog niets gegeten.
Wees maar niet bang ik kan het hebben.
Hier ben ik snel klaar.
Kinderen naar huis gebracht,wat boodschappen gedaan en ik ben om 19:00 uur in slaap gevallen.
en werd om 10:0 volgende ochtend wakker.
Tja je wordt toch een dagje ouder.
Zaterdag,
een lamme dag.
niet veel gedaan, de mensen die wou spreken waren geen van alle thuis.
Iedereen van einige naam was in Kanilai. een dorpje waar de president woont.
Er is daar een dierentuin waar ik met de kinderen dinsdag naar toe ga.,.
Het is 2,5 uur rijden dus ik hoop maar dat er wat te zien is.
S,avonds met roel naar Binnis, waar we een Belgische "kooivechter" annex diskjockey hebben ontmoet. wel gelachen, nadat we de lamp hebben uitgemaakt weer naar huis.
Zondag,Bezoek bij de Alcalo, dat is een soort burgermeester van de buurt waarin we verblijven.
hij gaat over alle grond aan / verkopen.
We heben div: "properties " bekeken.
Maar niets kon onze goedkeuring wegdragen.
We zijn verwent... we zitten nu in een klein koel paradijsje.
Toen kwam het! een uitnodiging voor een priester inwijding.....
Snel onder de douche en naar Kaninifing.
Nou dat heb ik geweten!
500 Gambianen zitten in tuinstoeltjes in hun beste kleren te luisteren naar allerlei mooie woorden. maar daar komen ze niet voor! nee voor het gratis eten!!!!!
Ina was er ook, de beste vriendin van Marie en tevens collega.
Ina is een "geweldige" vrouw, letterlijk en figuurlijk.
Ze weegt gauw 200kg.
het is echt een schat, ze erg lief voor de kinderen en een echte vriendin voor Marie EN ze is voor niemand bang.
Het buffet ging open...het is jammer dat ik daar geen foto's van heb. Ina pakt mijn arm vast en duwt mij richting het buffet. Daar sta ik dan met 30 graden tussen een stel "stevige Gambiaanse dames geklemt!
Ina had duidelijk ervaring met dit soort buffetten.
Het eten was goed als je het lust, ina had nog een Julbrew (bier) geregeld, dus de avond kon niet meer stuk.
Het was en bonte verzameling van mensen in mooie kleurrijke kleren en hoedjes.
Ik bedenk....wat zijn wij toch saai af en toe.
Maandag.
7:00 weer dag , de kinderen ophalen.
Het viel nog niet mee omdat serrekunda open ligt.
Serrekunda is een van de belangrijkste verkeersaders van ons gebied.
Bubba was nergens te vinden. achteraf bleek dat hij het hele weekend alleen is geweest.
Tja.. Gambia.
toen afspraak na afspraak. we hebben een "postbox" er was een wachtlijst, met mooie woorden en 200 DLS extra zijn we nu in bezit van een postbox.
Dit geld hier ook als adres.
nu zit ik bij Binnis, het is 17:00 uur en ik heb nog niets gegeten.
Wees maar niet bang ik kan het hebben.
-
15 Juni 2010 - 06:28
Liesbeth:
Hallo Jos
Ik dacht zal eens kijken of hij toch nog naar zijn geliefde Gambia is vertrokken. Heb nu toch niet veel te doen haha. Het is leuk om al je verhalen weer te lezen en wat je allemaal voor elkaar krijgt echt geweldig ga zo door. En neem vanavond nog een lekker pilsje bij Binnis.
Groetjes Liesbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley